Zwarte Pieten

Toen we in Suriname waren werd mij regelmatig gevraagd naar het Sinterklaasfeest. Uit de vraagstelling kon ik afleiden dat velen in Suriname niets begrepen van de ophef in Nederland. O ja, Suriname kent haar eigen discussie over Sinterklaas en de huidige regering heeft voor de zoveelste keer verboden dat er een Sinterklaas met zwarte pieten op scholen verschijnt, maar het is meer symbool politiek dan een serieuze zaak. Formeel kent Suriname geen Sinterklaasfeest meer, maar ze hebben daar toevallig op 5 december hun eigen feest: het is dan "Kinderdag" en dat wordt gevierd met bulten cadeaus. Uit onderzoek is gebleken dat slechts 15% van de Creoolse Surinamers moeite heeft met zwarte piet, maar 85% heeft dat in het geheel niet. Bovendien negeren Aziaten, Turken, Marokkanen en Indische Nederlanders het geraas en getier volledig.

Maar hoe zit het ook al weer. Het begon met ene Verene Sheperd, die als voorzitter van een VN-commissie van mening was dat in Nederland de mensenrechten met voeten werden getreden. De meeste mensen in Nederland snapten er niets van: "hoe kan zo'n "gezellig" familiefeest nou beschadigend zijn voor anderen"? De VN commissie kreeg de ruimte om de zaak te bestuderen en zo verdiepten de commissieleden, die ondermeer afkomstig waren uit Pakistan en Saoedie-Arabië, zich in de gewoontes van Nederland. Bakas schrijft daarover: "In Pakistan worden meisjes die naar school willen vermoord, vrouwen die een dochter baren vergiftigd en voor religieuze minderheden als christenen en soefi's is het leven beslist geen feest: hun kerkgebouwen worden in brand gestoken ze worden het land uit gepest. Saoedi-Arabië houdt heden ten dage nog slaven. En vrouwen mogen er niet eens autorijden".

Hoe kan het nou dat deze wereldburgers uit dergelijke landen het Sinterklaasfeest bij ons verzieken, terwijl in hun eigen landen pas echt gediscrimineerd wordt?  Het lijkt een beetje op een andere mij bekende situatie: Bussemaker schreeuwt van de daken dat er bij Meavita sprake is van wanbeleid, al 6 jaar wordt de casus onderzocht, er worden miljoenen euro's aan besteed om maar gelijk te krijgen, terwijl het op haar eigen ministerie (alleen al) voor wat betreft de subsidieverlening al jaren een rommeltje is en de overheid in geheel per jaar 1 tot 5 miljard euro over de balk gooit aan mislukte ICT-projecten.

Terug naar het Sinterklaasfeest.
Inmiddels kronkelen we ons in allerlei bochten en worden kaas- en stroopwafelpieten ten tonele gevoerd. Worden de pieten uit de schappen van de supermarkten gehaald en er toch weer in teruggelegd. Krijgt opnieuw een kleine minderheid een heel land aan het gek doen. Mijn advies is: direct stoppen met dat gelaveer: laat het feest blijven zoals het was. De inwoners van Nederland houden er vanzelf wel een keer mee op als ze doorkrijgen dat het Sinterklaasfeest eigenlijk maar een doel dient: namelijk het stimuleren van de economie. Eind november zal in de media wel weer het bericht verschijnen dat de inkopen voor Sinterklaas het lang niet halen bij die van vorig jaar. En wat blijkt op 6 december: we hebben met elkaar weer meer geld uitgegeven aan Sinterklaas dan vorig jaar.

We moeten ons er wel op voorbereiden dat als mijn advies wordt opgevolgd en we gewoon doorgaan met zwarte pieten, de strijd zal verharden. Je kan er zeker van zijn dat dan ook Sinterklaas erbij wordt betrokken en ik zie de krantenkoppen al voor me: "Weer bisschop beticht van onzedelijk gedrag" en "de commissie Deetman deed bewust een oogje dicht". Naar de foto's kan je wel raden: Sinterklaas met talloze veel te kleine kinderen op zijn schoot.

Het einde van het Sinterklaasfeest is dan in zicht.
Maar dan hebben we het Kerstfeest nog: daar schijnt ook van alles niet te kloppen.

Het Binnenland

De periode van negen weken zit er bijna op. We gaan over een paar dagen weer terug naar Nederland. We waren hier getuige van het Surinaamse leven, waarbij stroomstoringen kwamen en ook weer gingen. Waar politieke partijen al strijden om de macht, terwijl in mei volgend jaar pas verkiezingen zijn. Waar Staatsolie zes dagen in de week werkt aan een eigen raffinaderij. Die is al zo ver gevorderd dat de arbeiders uit India, de Filipijnen en Italië al zichtbaar worden afgebouwd. Suriname, waar de sporen van de slavernij nog dagelijks zichtbaar zijn en vaak aan de orde komen. Suriname waar politici aan de macht zijn, die vuile handen hebben, maar het volk steunt hen vooralsnog aanzienlijk. Dat is ook geen wonder als drie wetsontwerpen over minimum loon, pensioenopbouw voor iedere werkende en een zorgverzekering voor iedereen, zonder al teveel discussie worden ingevoerd. De discussie ontbrak vooral, omdat de oppositie niet deelnam en wegbleef bij de vergadering, Op weg naar het binnenland kwamen we tal van boten tegen met de paarse vlag van de NDP, de partij van Bouterse, in top en volgeladen met cadeaus voor de bevolking in het binnenland.

Regelmatig werden we tijdens skype-gesprekken vooral door de kleinkinderen gewaarschuwd voor de wilde beesten in Suriname. Er was kennelijk een programma op de Nederlandse televisie geweest, waarin de gevaren van krokodillen in Suriname aan de orde kwamen.

We gingen in de laatste week een paar dagen naar het binnenland en zagen weer de fantastische wildernis van Suriname.
Dat splijt de bezoekers, die naar Suriname komen in twee kampen: je zou hier voor geen geld willen wonen in die corrupte maatschappij en het binnenland is zo mooi en ongerept, dat het een van de mooiste gebieden op aarde is. Ergens 200 kilometer van Paramaribo houdt de weg naar het zuiden op en kan je je weg alleen vervolgen met een open boot en vaar je in een uur naar het Anaula Nature Resort.

Speciaal voor de kleinkinderen geven we deze laatste blog uit Suriname vooral aandacht aan de dieren. Dus eigenlijk is deze blog bestemd voor Youri, Ilse, Niels, Mare, Annemijn, Elske, Roemer, Fedde, Thorben, Jelmen en de kleindochter die afgelopen nacht is geboren: Solar!

Zie onderstaande foto's (niet alle foto's zelf gemaakt).

Dit is een kaaiman, waarvan er in Suriname verschillende soorten voorkomen. Op de foto staat de "brilkaaiman", dat is een krokodil-achtige uit de familie van de alligators en de kaaimannen.

Een kaaiman eet alles wat in het water beweegt. Als er te weinig voedsel is eten ze ook andere kaaimannen, het zijn dus eigenlijk kannibalen. Ze kunnen ook goed bijten, want ze hebben wel 70 tanden. Mannetjes worden meer dan 2,5 meter lang en vrouwtjes ongeveer twee meter. Er wordt geschat dat het aantal in het wild levende kaaimannen meer dan 1 miljoen is.

Er zijn in de wereld heel veel soorten dolfijnen. Deze komen niet voor in het oerwoud, maar op de plaats waar de Surinamerivier in de Atlantische Oceaan stroomt. Ze worden de Guiana dolfijnen genoemd. Er zijn er helemaal niet zoveel van, namelijk tussen de 100 en de 125. Aan het eind van de middag kan je de dolfijnen zien zwemmen en duiken ze rond je bootje.

Een minder bekend dier is de luiaard, die je zomaar kan aantreffen in je tuin, als je huis grenst aan het bos. Een luiaard is ongeveer 50 centimeter lang en hij leeft in bomen. Overdag hangt hij ergens aan een tak en 's nachts is hij actief en eet hij bladeren en vruchten. Luiaards krijgen maar een jong tegelijk. Na de geboorte blijft de luiaard nog vijf maanden bij zijn moeder, daarna moet hij zich maar zien te redden.

Nu nog nog iets over de apen. In Suriname leven wel 6 verschillende soorten apen. In het Binnenland kom je vaak de "doodskopaapjes" tegen. Deze leven in de bomen van het Surinaamse oerwoud, vaak in groepen van wel 30 apen. Zonder de staart, want die is wel 35 centimeter, is de aap ongeveer 30 centimeter lang. Deze apen zijn net mensen. Rond het middaguur houden de dieren een rustpauze. Ze eten van alles: vruchten, bessen, noten,zaden, knoppen, bloemen, insecten en spinnen. Deze apen kunnen wel 30 jaar oud worden.

Dit is de zwarte slingeraap, die ook wel Kwatta wordt genoemd. Deze leven in de bossen van Suriname, zelfs in de buurt van de grote stad Paramaribo, en eten graag vruchten. Ze leven in groepen en zijn nogal luidruchtig. Mensen die wonen aan de rand van het bos, zien deze apen regelmatig.

Deze vogel heet de Toekan. In Nederland zien we die als beeldmerk van de hotels en restaurants van Van der Valk. Hier in het oerwoud van Suriname vliegen ze in het echt rond. Meestal leven ze in groepsverband en geven vooral 's ochtends fraaie concerten.





De tijd in Suriname zit er bijna op: maandag vliegen we weer naar Nederland.
Dan gaan we Solar bewonderen.

Het hoofdbureau van politie