Wat er deze week gepasseerd is, tart elk voorstellingsvermogen en de gevolgen zijn met geen pen te beschrijven. In veel Nederlandse, maar ook Indonesische, Australische en Maleisische families is er onbeschrijfelijk veel verdriet. Het zal ook oude wonden open rijten, want ik ken mensen die familieleden verloren hebben bij de ramp in Tenerife, Farao en Libië en ook zij zullen weer geconfronteerd worden met dit leed. De ene ramp is natuurlijk ook de andere niet. Een ongeluk met verstrekkende gevolgen, maar waarbij geen enkele opzet in het spel is, is iets anders dan dat een stel idioten met vuur spelen en daardoor een enorme ramp veroorzaken.
Een analyse van de gebeurtenissen tot nu toe brengt mij tot de volgende beschrijving:
In een land niet ver van hier was de bevolking verdeeld. Een deel wilde meer Westers georiënteerd zijn, maar een ander deel en de president van het land waren Russisch gezind en wilden juist de banden met Rusland verder aanhalen. Economische belangen, zoals waar halen we ons gas vandaan, vormen de troef in handen van de hoofdrolspelers. Het is februari 2014, de bevolking van Oekraïne, komt in opstand en gaat in de hoofdstad Kiev de straat op. Dag in dag uit. De opstandelingen krijgen bezoek vanuit het Westen: van Baalen, Verhofstadt en onze Timmermans bezoeken de opstandelingen op het Onafhankelijkheidsplein in Kiev en spreken hen moed in: "Volhouden, wij staan achter jullie, het Westen zal jullie niet in de steek laten" en dergelijke teksten worden over de opstandelingen uitgestrooid. De opstandelingen krijgen hun zin: de president vlucht naar Rusland, er komt een interim president en inmiddels zijn er (democratische) verkiezingen geweest en is er een gekozen president en volksvertegenwoordiging. Maar voor het zover was, was Poetin zo getergd dat hij eigenhandig de Krim inlijfde. In een vloek en een zucht was het gebeurd en iedereen keek toe. Al snel volgde er berusting en dachten we dat de rust kon weer keren. Maar nee, in het oosten van de Oekraïne kregen ze te maken met nieuwe opstandelingen. Het was nog niet genoeg dat de Krim weer naar Rusland ging, ook het oosten van Oekraïne moest er aan geloven en moest worden toegevoegd aan Rusland. De opstandelingen, die langzamerhand separatisten werden genoemd, kregen de openlijke steun van Poetin. De strijd tussen de door Rusland gesteunde separatisten en het leger van Oekraïne nam toe en het leger moest veel nederlagen incasseren. Een van de tactieken van de separatisten was het uit de lucht schieten van helikopters van het Oekraïense leger. En dat lukte wonderwel met de beperkte middelen, die de separatisten ter beschikking hadden. Maar het moet in de afgelopen weken gebeurd zijn (en raar dat dat niemand is opgevallen en daarover bericht heeft) dat de bewapening van de separatisten door Rusland is opgevoerd. Ineens hadden ze de beschikking over lanceerinstellingen die vliegtuigen uit de lucht konden halen. Separatisten zijn mensen, die nauwelijks militaire training hebben gehad en totaal niet kunnen omgaan met moderner oorlogstuig. En toch is het gebeurd dat separatisten zomaar een speeltje kregen en er ook nog mee gingen schieten. Op de bewuste donderdag vorige week dachten ze een mooie prooi te hebben; ze scanden een militair vliegtuig dat hoog in de lucht boven hen vloog. Dit was hun kans en zij (of hun Russische adviseur) drukten op de knop en twee BUK-lange-afstandsraketten gingen onderweg naar hun target. Een paar minuten later lagen de brokstukken en 298 levenloze mensen op hun akker. Het einde van de vlucht MH17. En vervolgens wordt er tijd gerekt, voordat de onderzoekers hun werk kunnen doen en worden ondertussen zoveel mogelijk sporen gewist.
De belangrijkste vraag is nu: hoe doorbreken we de impasse?
Het Westen, inclusief de leiders van Europa, hebben te lang gezwegen en Poetin zijn gang laten gaan. Het spel tot nu toe van een sanctie hier en het bevorderen van de handel daar, werkt natuurlijk niet meer. Dat sprookje is voorbij.
Ik weet het, tijden kunnen snel veranderen. Zo heffen we het glas met Poetin en zo worden we als volk vernederd tot op het bot.
Laat Rutte vanmiddag nog naar Rusland gaan om met Poetin te praten. Laat hij Ireen Wüst meenemen, nee, ze hoeft niet veel te zeggen. Ik stel de volgende gang van zaken voor: ze geeft Poetin een hand en kijkt hem 20 seconden aan. Dat houdt Poetin zo lang niet vol. Omhels hem daarna en fluister in zijn oor: "Do it and do it NOW". Ik weet zeker dat Poetin het dan begrijpt. De eerste prioriteit is nu het bergen van de lichamen en het onderzoeken van de gebeurtenissen. En direct daarna moet er een einde komen aan de crisis in Oekraïne. Laat de separatisten die onder Rusland willen leven en werken per direct vertrekken naar Rusland of de Krim. Degenen die blijven horen bij Oekraïne en vallen vanaf nu onder de tucht van de Oekraïense overheid. Het is een te dure les geweest, die nooit meer mag gebeuren.
Deze gebeurtenis kwam wel even dichtbij, want in de laatste paar jaar heb ik viermaal met Malysian Airways deze zelfde vlucht gemaakt.
Het past niet erg om in deze blog andere triviale zaken te behandelen. Maar om kort te gaan: de Haringtest 2014 geeft grote veranderingen te zien, maar de gebroeders Tagi zijn nog steeds nummer 1 (al blijkt dat ze niet in Leiden hun winkel hebben, maar in Rotterdam) en Simones in Scheveningen is weer nummer 2. In een eerdere blog repte ik over de oplichtingspraktijken van Vodafone. Ik moet daar nu iets aan toevoegen; Vodafone vindt dat inmiddels ook en heeft mij het teveel betaalde geld teruggestort.
Deze blog maakte ik tijdens de vakantie in La Chapelle d' Abondance, de Franse Alpen.