Voetballen in Duitsland

Het begon een paar maanden geleden dat mijn vrouw en ik afspraken dat zij dit jaar de zomervakantie zou organiseren en dat ik tot de dag van vertrek in het ongewisse zou blijven over de bestemming. Met kunst- en vliegwerk is dat gelukt, maar het betekende wel dat ik geen telefoon meer mocht opnemen, geen brievenbussen mocht legen en van haar e-mail moest afblijven.

Uit kleine aanwijzingen had ik voor mezelf al wel de conclusie getrokken dat het Frankrijk zou worden. Het land waar mijn vrouw graag wil "zwerven". Vrijdag jl. had ik al een paar keer informatie op internet aan haar laten zien, waar het op de Europese wegen zaterdag extra druk zou worden. Nu de scholen in twee regio's vakantie hebben en Nederland niet in de finale staat, zou de uittocht zaterdag beginnen. De nacht van vrijdag op zaterdag oefende ik al op de "route du soleil" en alternatieven als de  verwachtte files er inderdaad zouden staan.

Het uur "U" was zaterdagmorgen 07.00 uur. We zaten in de auto, de navigatie was gestart en ik zei "zeg het maar, eerst het land". Resoluut zei mijn vrouw "Duitsland". Het was enige tijd stil in de auto en het ongeloof moet zichtbaar zijn geweest. Maar een paar minuten later vertrokken we naar Remagen aan de Rijn in Duitsland. Bij Rotterdam begon het te regenen en dat heeft geduurd tot op de plaats van bestemming.

Groot was de verrassing dat op de plaats van bestemming twee mooie fietsen klaar stonden en de eerste fietstocht langs de Rijn kon beginnen. En de euforie was compleet dat juist op dat moment de zon begon te schijnen.

We konden in het hotel 's-avonds de troostfinale zien, maar nadat we een analyse van de overige gasten hadden gemaakt, besloten we die op de kamer te bekijken. En zo zat ik op een soort keukenstoel naar het spel van onze jongens (ja, zo praat zelfs ik er inmiddels over) te kijken. Na een half uur was me duidelijk dat dit een van de beste wedstrijden van het Oranjeteam zou worden en ik droomde dat het wereldkampioenschap toch weer binnen bereik kwam. Maar een van de kinderen sms'te dat ik er niets van begreep, omdat dat kampioenschap voor Duitsland is weggelegd. Maar wat nu als in de loop van deze zaterdag bewezen wordt dat de Mannschaft epo heeft gebruikt en dat Argentinië zich schuldig heeft gemaakt aan "matchfixing", dan zou het toch zo maar kunnen.

Ik zat zo dicht op de televisie dat ik eindelijk kon zien wat van Gaal nou allemaal zat op te schrijven tijdens de wedstrijd. Eerder dacht ik dat hij een flitsende analyse maakte van de gekozen strategie, maar nu weet ik wat hij werkelijk doet. Tijdens de wedstrijd zit hij een Sudoku te maken. Je ziet dat hij puzzelt met de twee, drie en vier. Dat verklaart ook dat hij niet staat te schreeuwen aan de zijlijn, zoals zijn collega Scolari. Van Gaal zit rustig wat te puzzelen wat ook verklaart dat hij - als het gejuich bijna voorbij is - uit zijn zetel komt en van zich laat horen.

De Duitsers doen het wel een beetje anders dan de Nederlanders. Hier geen geschilderde huizen in de nationale kleuren, geen complete feesttenten in de voortuin, geen juichpakken. Nee de Duitsers geven massaal uiting aan hun betrokkenheid en enthousiasme door een Duitse vlag op te hangen. Het is hier zoals het in Nederland is als Koningin Maxima jarig is. Alles wat vlaggen kan, vlagt.

Vandaag fietsen we langs de Rijn naar Bonn. Wie kan dat nou zeggen op de dag dat Duitsland kampioen wordt!
En ik heb nog steeds het vermoeden dat Frankrijk ook nog wel in deze vakantie past.