De trots van Suriname

Nu we bijna een week in Suriname zijn, zijn we al weer aardig gewend.


Heel erg moeilijk was dat niet, want ons verblijf aan de Suriname rivier is meer dan uitstekend.

Gedurende de vier jaar, want toen waren we hier voor het laatst, is er veel ten goede veranderd. De verkiezingstijd is weer begonnen, dus in de komende weken zal een analyse van het kabinet Bouterse, in deze blog niet kunnen ontbreken. Ik durf al wel een voorspelling aan: Bouterse gaat in mei 2015 opnieuw winnen.

Wat nu in het oog springt zijn de ontwikkelingen bij Staatsolie. Ik kom dagelijks langs het fabrieksterrein en ik realiseer me dat hier een enorm karwei geklaard wordt. Staatsolie haalt sinds 1980 olie uit de grond van Suriname en is (met vallen en opstaan) een zeer succesvol bedrijf geworden. In februari 2012 is de bouw van een eigen raffinaderij gestart.

Ik was deze week in de gelegenheid om op het bouwterrein met eigen ogen te zien wat er wordt neergezet. Aan het project werken 1600 gespecialiseerde bouwvakkers, die afkomstig zijn uit de Filipijnen, India, Italië en Suriname zelf. De specialisten, die tekenden voor het ontwerp, de bouw en het management komen uit Italië. Ze werken 6 dagen in de week, om 17.45 uur loopt het werkterrein leeg en verlaten alle bouwvakkers tegelijk het terrein. Iedereen en elke tas, rugzak of aktetas wordt door de beveiliging gecontroleerd ("en nog wordt er elke dag gestolen") en staan er meer dan 60 busjes klaar om iedereen naar zijn of haar onderkomen te vervoeren. De Filipijnen boffen: zij hebben hun huis direct voor de poort van Staatsolie. Het lijkt wel een dorp, maar de huizen bestaan uit zeecontainers. Elke container is voorzien van een airco. De Filipijnen klagen niet: zo goed als hier hebben ze het nog nooit gehad. Voor eten voor al die 1600 bouwvakkers wordt goed gezorgd. Ze krijgen elke dag allemaal een warme maaltijd, gemaakt door koks uit hun eigen land. Het is een enorme logistieke operatie.

De directie van Staatsolie is het meest trots op het feit dat er vanaf de start in februari 2012 geen ernstige ongelukken zijn gebeurd op de werkplaats.
Vanaf september a.s. wordt de bemensing afgebouwd. De verwachting is dat in maart 2015 de laatste bouwvakkers terug zijn naar hun eigen land. Mijn Italiaanse gesprekspartner zorgt er wel voor dat hij voor Kerstmis thuis is, want dan wordt hij vader! Begin 2015 begint de productie van onder andere benzine en diesel in de raffinaderij van Suriname.

Je zou zeggen dat de regering van Suriname de Italiaanse samenleving veel dank verschuldigd is. Maar het zal wel niet gebeuren dat Bouterse op een dag het vliegtuig neemt om met zijn ambtgenoot in Italië een ossobucco alla milanese te eten. Hij zal op het vliegveld in Rome direct worden gearresteerd om de in Nederland opgelegde straf als nog uit te zitten.

Maar het is en blijft een knappe prestatie van de overheid en het bedrijfsleven van Suriname.